Rust, ook als het druk is..

Green Park

Op zoek naar wat rust ging ik even een wandelingetje maken in het Vondelpark. Het was er allesbehalve rustig, er bleek een enorme hoeveelheid mensen op de been te zijn. Overal waar je keek waren drommen mensen op zoek naar een goed plekje pratend, lachend, telefonerend et cetera. Rust was ver te zoeken!

Toen viel mijn oog op een klein kindje van nauwelijks een jaar oud dat op een kleed zat te spelen met een waterflesje.

Temidden van al het gewoel, bevond zij zich op een eilandje van begerenswaardige rust.

Ze zat rechtop en was volkomen op haar gemak en onderzocht het flesje van alle kanten. Op een gegeven moment liet haar moeder haar een groen speelgoedkikkertje zien. Maar het meisje liet zich niet verstoren en nam echt even de tijd nam alvorens daarop te reageren. Ze legde eerst het flesje neer. Liet het echt met rust. Richtte toen haar aandacht op het kikkertje en kroop toen pas naar haar moeder om met het kikkertje te gaan spelen.

Waarom viel me dat zo op?

Het contrast tussen de manier waarop dit kleine meisje omging met zichzelf en de wereld om haar heen en de manier waarop de volwassenen om haar heen dat deden, was heel groot. Waar wij volwassenen over het algemeen met onze aandacht overal en nergens zijn, deed zij het nog wezenlijk anders:
Ze was met al haar aandacht bij wat ze op dat moment aan het doen was: zitten én het flesje onderzoeken. Ze was in het NU. Toen haar aandacht door iets anders werd getrokken, reageerde ze niet meteen, maar nam zij even haar tijd. Ze stopte echt even voordat ze haar aandacht op het andere speeltje richtte. Ze bleef bij zichzelf en haar balans bleef ongestoord.

Ik denk dat we hier veel van kunnen leren. We zijn allemaal geboren met het vermogen om in balans te zijn, maar in de loop van ons leven lijkt het alsof we ons steeds meer laten opjagen door alles wat we willen en moeten. Onze aandacht gaat steeds meer uit naar de buitenwereld en het contact met je eigen balans raakt steeds meer zoek. Toch is die balans eigenlijk maar één gedachte weg. Op het moment dat je even kan stoppen alvorens te reageren op een nieuwe impuls geef je jezelf en je balans de ruimte om zich aan te passen.

Het vermogen om niet meteen te reageren op een nieuwe impuls, maar even te stoppen is een heel natuurlijk gegeven.

Je kunt het nog mooi in werking zien bij kleine kinderen, dieren en heel soms bij een heel enkele volwassene.

F.M. Alexander onderkende het grote belang ervan en het is een van de fundamenten van zijn Alexandertechniek In een Alexandertechniek les vormt het leren stoppen en de tijd nemen de basis van alles wat je verder doet en onderzoekt. Je docent kan je daarbij helpen met behulp van zijn of haar handen.

De grote uitdaging ligt erin om het ook daadwerkelijk in je dagelijkse leven in brengen. En dat is de moeite meer dan waard:

  • Stress, onrust en zorgen krijgen veel minder kans als je je natuurlijke balans de ruimte blijft geven
  • Je geeft jezelf de kans om steeds weer opnieuw te beslissen hoe je op iets wilt reageren.
  • Je kunt negatieve automatismen doorbreken
  • Je ademhaling krijgt de vrijheid en daar zal elke cel in je lichaam blij om zijn
  • Rug- nek en andere spanningsklachten kunnen zich herstellen

Hoe pak je het aan?

  • Ben je ergens mee bezig en vraagt iets anders plotseling je  aandacht?
  • Stop eerst echt met waar je mee bezig bent
  • Geef jezelf een moment rust
  • Realiseer je waar je bent en geef jezelf de ruimte
  • En beslis pas daarna wat je volgende stap wordt
  • Laat je actie vanzelf ontstaan en forceer jezelf niet

Zin in meer?

Meld je dan rechtsboven aan voor mijn gratis e-mail lessen. Na je bevestiging ontvang je de eerste les meteen in je mailbox.

Lees hier meer over mijn lessen in het echt.

Gerelateerde artikelen

Een heel goed advies
Je eigen gebruiksaanwijzing

Scroll naar boven