Heb jij dat ook? Dat je bang bent dat je zenuwen te zien zijn? Of te horen?
Ik in ieder geval wel. Pas nog deed ik mee aan een teleseminar, zo’n telefoongesprek met heel veel mensen die je niet kan zien. Daar krijg ik het altijd een beetje benauwd van. Maar ik wilde toch een vraag stellen. Dus ik wachtte dapper om mijn beurt. Mijn hart ging al bij voorbaat tekeer.
‘Als niemand nou maar hoort dat ik zo zenuwachtig ben’, dacht ik.
Maar ik dacht ook meteen. Nou en? Wat geeft het eigenlijk als ze het horen? Wat is daar eigenlijk mis mee? Niets toch eigenlijk? Of wel?
Pas zag ik op You Tube* een presentatie waarvan ik dacht, Wauw!
Het was een vrouw die sprak over een kunstproject, dat zij had opgezet ergens in de sloppenwijken van een Zuid Amerikaans land. Ze wist me echt te raken.
Wat was het vroeg ik me af, dat mij zo raakte?
Daar hoefde ik eigenlijk helemaal niet lang over na te denken. Het was dat zij zichzelf in alle eerlijkheid liet zien. Ze sprak met ongelofelijk veel passie en oprechtheid. Ze liet zien wie zij was. En het was overduidelijk dat zij het in eerste instantie erg moeilijk vond om daar voor al die mensen te staan. Maar dat deed er niet toe.
Zij liet zich niet tegenhouden door haar angst.
Het ging haar om wat zij wilde vertellen. Zij had een boodschap. Een missie. Haar zenuwen droegen eigenlijk alleen maar bij aan de urgentie van haar verhaal.
Toch ligt er een groot taboe op het laten zien van je zenuwen.
Het is voor heel veel mensen die een presentatie moeten geven dan ook een grote kopzorg. Heel vaak hoor ik de vraag: ‘Hoe kan ik ervoor zorgen dat mensen niet kunnen zien hoe zenuwachtig ik ben?’
Daar zijn allerlei trucjes voor, maar als je die toepast, leg je altijd een scherm tussen jou en je toehoorders.
Dat kan voor sommige meer abstracte of technische onderwerpen wel eens nuttig zijn, maar zodra je een praatje houdt over iets dat je na aan je hart ligt dan doe je er goed aan, geen mooie façade op te trekken en kun je dat soort trucjes beter weglaten.
Laat jezelf inclusief je zenuwen gewoon zien.
Daar is helemaal niks mis mee. Sterker nog, pas als je dat doet zul je je toehoorders werkelijk raken.
PS. Paradoxaal genoeg zul je merken dat het enorm bevrijdend kan zijn je zenuwen gewoon maar toe te laten. De meeste spreekangst komt vooral voort uit angst voor de angst..
* De video met de presentatie van Lily Yeh kun je hier bekijken.
Gerelateerde artikelen